üstüm başım perişan
berduşa çalmış rengim
yüzümde çok eski bir tebessüm
düşümde dünkü çocuğun düşürdügü
yarım simidin gönül borcu

herkes yol veriyor bana
kimse saygıda kusur etmiyor
mesafesini koruyor insanlar
bakışlar ekşiye çalmış
sorguluyor gözleri
üstümdeki küfleri

pusuyorum gözümde lüzumsuz bir yaş
kirpiklerimin kiri akıyor yanağımdan
yüzüme çiziyor beyazı

gecemin döşegi yok yine
almış yine kağıtcı çocuklar
yada leman hanım atmıştır çöpe
ne yaptıysam ona
kedisiyle kokareçimi paylaşmaktan başka

kediyi zehirliyom diye camiye kadar kovalamıştı
kafadan sakatdı zaten
kediye diyet ekmek veriyordu
hayvanın kemikleri sayılıyordu
güya ev kedisiydi

neyse ben bişeler bakim
yoksa kıçım donacak yine ayazda
belkide bu gece onu görürüm rüyamda
sarılırım ona o benden kaçmaz
o sever beni

hala taşıyorum resmini
üstüm başım koksun yırtılsın
umrumda deyil
sadece o kalsın eskisi gibi.......

mirvana