Gece utangaç çocuk
Sırnaşık bir alışkanlık ellerimde dün
Dalgası durmayan bir deniz, mor imgeli sorular
Yüzün kapatıyor dudaklarımı
Suçustü düşlerim





Galiba kendimi bu saatler unutuyorum
Yastığımda gelgit kokun,
Ve rüyalarımda sana uzayan mutlu yol
Sarsarak uyandırıyor sesinden çıplak, eğreti sabahlar
Acı bir ısırık gibi iz bırakıyor kalbimde yokluğun




Tutsak kollarım
Göğsüne
Aynı sarı pardösü
Ve hüznümden içre gözlerin
Yağmurları sen kokan bu kentte
İkinci bir tendir aşk(ın), üşüyen mahremime


Ana dilimde devrimken adın
Şimdi dudağına sürgün, kekeme yalnızlığım

Renginden eksiliyor asiliğim
Yüzümde yıkanırken savaş boyaları
Mevsimsiz bir hatıra sağanağı
Alnımda çiseltisi durmayan gözyaşı dövmesi
Yarım bir öpüş sonrası
İnsafsızca indirdiğin kirpiklerin
Gözlerime infaz, gözlerim ölü Cezayir menekşesi




Aşk çocuk
Aşk masum
Aşk beyaz bir çikolata izi
Yıllar sonra taşıyacağın her aynaya
Öyle olmasa Dante sever miydi Beatric’i dokuzunda...




de_soulmate