LayLa’m….mecnun beyhude ,seni arar gözleri

Sana vermek ister elindeki aşk temsili gülleri

Ogülleri tutmayı bile hak etmesede elleri

Seni arar,seni söyler konuşmaktan aciz dilleri



Yu Leyla …mecnun’unu,nazarınla yu

Günahkar aşık,günahkar kul bu

Haddini bilsede SENİ Hakkıyla sevemeyeceğinin

Olaki seversin,dilersin,hayali bu..



Sevdiği şeylerden fekadarlık edemesede

Her daim seni anıp,seni içra edemesede

Layık olmadıgını aciz oldugunu bilsede

LeyLa ..der ..narı Kalbi…LeyLa….



Sanırki..Leyla’ya mecnun olmak meftun imiş

Her derde deva olan onun AŞK’ı imiş

Hakikati yeryüzünde birtek erenler bilirimiş

Sırrı Hakikatini gecelerde,seherlerde yaşarimiş



Suya-ateş olurmusun LeyLa’m

Ölüye can verirmisin LeyLa’m

Kör gözlerime ışık olurmusun..?

Kara geceler ortasından sehere erdirirmisin LeyLa’m..



Seherlere ayırdım Kalan ömrümü

O vakit buluyorum Leyl/gülümü

Bir seher vakti kavuşmuş iken onun AŞKıyla

Secdede bulursunuz ruhsuz ÖLÜMÜ



Neden uyumam sanırsınız Leyla’nın eserleri

Leyla’mdan gayrı sesimi duyan işitmez

İçinde beslediği mecnunu ondan başkası bilmez

Çaglar gecsede,asırlar tükensede..

LeyLa’ya hayran mecnunlar ölmez..!!! [vijjDan’sız şiirseL]