Şairi olduğum güzel kız şiirler okuduğum sen
Her mısrada saçların olsun isterdim
Sevdiğimi söylemeyi şiirin en sonuna bırakırdım hissederdin
bir türlü tamamlamama izin vermezdin araya bir şeyler katıp
sevdiğimi söyletmezdin nedenini anlamazdım
ama korkardım,söylersem kaybolup gitmenden

hırçın ve küçük kız okul yolunda beklediğim sen
o yolda bizi hiç süprizler bulmadı ne bir gün aniden çarpıştık
ne kitaplar dökülüp saçıldı nede toplamak nasib oldu yani anlıyacağın
film gibi bir şey yoktu dökülüp saçılan tek şey vardı oda ben
ve toplayacak tek kişi vardı oda sen
rüzgarda serbesçe dolaşan savrulan saçlarınla gelirdin
keskin bakışlarından ezilen utangaç aşık olurdum yanından geçerken
bir şey sorsa derdim nereye dese
şimdi düşünüyorumda belki birçok defa nereye dedin
ama ben duyabilecek durumda aşık değildim

papatya şapkalı zor kız pencere çiçeği sen
sende genelde evin camınna yapışılı beni beklerdin değilmi
bende tesadüf ya sizin evin önünden geçerdim
görüp önüme atlayıverirdin
bu tesatüflere sende inanmazdın bende kuşlarda
ama inamış gibi yapardık işimize geliyordu belkide
iyide beceriyormuşuz şimdi durup düşünüyorumda
ama kızıyorum keşke beceremeseymişiz bu oyunu

çok sevip ama söyleyemediğim kız sözlerimin titrediği sen
o düğün salonunda benzeri olmayan bir çiçek gibiydin
dans etmeye çıktın
bende içimden ben olmalıydım seninle dans eden diyordum
sana hiçte yakın sayılmayacak biryerden seyrediyordum seni
ama yalnızca seni,içimden geçeni sanki biri fısıldadı kulağına o an
bana işaret edip dans edelimmi diyordun inanılır gibi deyildi
düşüp bayılsam yeriydi yanına giderken ayaklarım yere deymedi sanki
beni sıkıca tut dedim olur deyip sende öyle sarılmıştınki
hayatım boyunca olmak istediğim yerdeydim işte kollarında
hiç bitmese bu an dedim sana,sende gülümsedin onaylar gibi
ama bitti nekadar uzun olabilirdiki bir dans müziği nekadar
bana bir ömür az gelirdi senin kollarında ömür

ressamı olduğum gülen kız karakalem resimlerini çizdiğim sen
bende hiç fotoğrafın olmamıştı senin
hayalimde çekilmiş o gülen resmi cizerdim hep
sen her seferinde çok beyenirdin nasıl güzel çizmişsin derdin
şimdi düşünüyorumda aslında okadarda güzel çizemezmişim
ama bütün mütevaziliğinle kırıp dökmezdin o anı sen
ben yine her şeye rağmen korkardım sevdiğimi söylemekten
kaybolup gidersin diye şimdi sorsaydın bu şiiri banamı yazdın diye
korkmadan haykırırdım evet sana yazdım diye evet sana diye.