Çocuk yaşta babasız kalmıştın.
Belki bir baba bulmaktı
yine çocuk yaşta seni
Ankara’ ya kaçıp götüren neden...
Komilerde aradın önce
sonra çıraklarda
garson ve şef garsonlarda babanı
baba nedir bilmeden...
Karpiç lokantasının konumuydu belki
kaya gibi sert olmana neden...
Eline,beline,diline sahip olmaktı,
yalansız, riyasız ve
eyvallahsız yaşamaktı her zaman ilken...
Pişik olmasın diye
koyduğun pamuklardaydı
akıttığın ter.
Diktiğin ağaçlardaydı,
su içsin kurt kuş diye
yaptırdığın çeşmelerdeydi,
evlerine taşıdığın sarhoş müşterilerdeydi,
okuttuğun çocuklardaydı,
bizim çok az gördüğümüz gülümsemen...
Sorgulamalarının hiç bitmediğini gördük
bizi sıraya çekip
sorularla biten gecelerden...
’Ayvalıktan çıktım yayan,
Dayan dizlerim dayan.’ türküsündeydi
yaşama gösterdiğin direniş
akıp giden nefesinden...
Yaşamla alay ederdin kendince
’Mal sahibi mülk sahibi,
Hani bunun ilk sahibi?
Mal da yalan mülk de yalan
Var biraz da sen oyalan.’ dizeleriynen...
Görüp bilmediğin babalığı
öğrenmeye çalıştın
büyüttüğün beş öğretmenden...
’Mezarım köyümü görsün’ diye
vasiyetinin nedeni
gönlünün istemeyip
gözünün uzak kalamamasıydı köyünden...
Şimdi geride bıraktıklarına
gururla bakıyorsundur,
gülümsüyorsundur
yetim anamla çıktığın gökyüzünden...