gök olabildiğin kadar maviydi,bugün cancağızım........





yırttım kısır sözcükleri lehçeden
zaman yine sensizlikle baş göz olmakta
karaya hüküm giyen gece de düştüm.
düştün bir yağmur damlası gibi
yaralarıma yâr olan cancağızım
yaren oldum sana, ben şehr-i İstanbul................



kelimeler solgun,içi küflü.
akrep ve yelkovan takılı kaldı on iki’de
gümüş pullar rehin düşüyor sol yanıma
Haydarpaşa’da vaktinde gidiyor mavi tren
vagonlar hep boş,
yolcular hep biletsiz
gözlerin(m)de bir yokluk her şey adına




son defa sözcükler tehirli satırlara
yokluğunun yoksulluğuyla iniyor harfler
küçük adımlarım maviliğine ablukaya alacak olsa da
babamın yaptığı tahtadan gemiyle Nuh’a özeniyorum.
ben,sana kağıttan pervaneler yaptım
özlemin sıra dağlarını aşıp sana ulaşan
sonra
Kız kulesinin göz bebeklerinin içine deniz kabukları doldurdum.
hicran yaralarını tuzlu suyumla pakladım,astım şemsliğine.
caddelerde sesini aradım, yarım kalan düşler arifesinde.


özleme nasır olmuş bir çift yürek
yaslayıp başımı Boğaz’a kana kana içmek varken zemzem’ini
tuzlu sularım,sularınla kaynaşıyor.
bu şehrin kulağını fısıldayacağım mukaddesliğini
eşlik edecek bana gece
eşlik edecek bana gümüş pulların valsi
ılık bir meltem sus işareti yapacak maviliğinden
’sus’duyan olacak diyecek
Süleymanî dilim sus-ma-ya-cak.
lambalar elleriyle karanlığın koyununda dudaklarımı kapatmaya çalışmaya uğraşıyorlar.
bense avaz avaz bağırıyorum seni sevdiğimi şehr-i İstanbul
sağım solum sen’ken
üstüm başım hicran
bir şiir çıkageliyor lâl kalemden
mahşer-i kalabalık harfler.
bezm-i elest satırlarda tekrar ruh buluyor
İşte tam burada giyindim seni üzerime yeditepe.
gözlerim(n) misket misket yine.



gök vuslat
acıya yarenlik eden bir çift yürekte can
Yusuf’un kuyularında bir mezar,
susma orucuna niyetlenmişken zaman
harf harf senli cümleler akıyor yine Züleyha’nın kalemine


gordion
17/08/2011