kusuru ıkına ıkına seyreltilmiş
bir sürü sorunla gördüm ruhunu
garip bir his işte yaşayış sonrası sendrom
ölmekten uyandım da sabah akşam
sonra beynimin tozlu rafından bir kitap çektim
adın diye bir sürü kelime
eş sesli ya da eş besli

sonra kayıp bir hazine gibi buldum kendimi
bir bataklık ortasında
duvara yapışmış bir sivrisinek cenazesi çağrışımı
öyle ya
bazı deyimler
bazı kelimeler
bağırıştırıyor seni bana
aynı kalemden farklı yaşamalar damlatıyoruz
gerçi ben fazla yaşayamıyorum bu aralar
istanbul gibi bir derdim yok
yaşam gibi ya da
itildiysen oyundan
bir de hadi koçum sen çok biliyon dendiyse

fazla söze gerek yok
kader denen sözlüğün altına
kim ne yazabilir ki
kim kimsenin halinden ne anlayabilir ki

oysa farklı olabilirdi her şey
umurumda olabilirdim sana gülümserken
hayat
yanımdan geçip gitmeyebilirdi

olsun
ben de artık herkes gibiyim
kalbi kırık, bağrı yanık
belki de hep öyleydim
bilemedim
artık sen bilirsin güzelim
sen...