3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1182
Okunma
Kalemim canlanırken yetim kalmadı hecem,
Kalpte isyan dinince el kemale ermişti.
Niyazın yağmurunu başlatıyorken gecem,
Sükût etmedi sözüm, dil kemale ermişti.
Bahçelerin döşüne sonsuz nurlar girmişti,
Tutuşan saadetler kor gönlümü dermişti,
Ebedi arzuları yüreğime sermişti,
Bülbül aşka gelince gül kemale ermişti.
Bitmeyen hüzünlerle gözlerim çağlamadı,
Yüreğime zamanım karalar bağlamadı,
Maksadım coşuyorken kasveti dağlamadı,
Talihimi örünce sel kemale ermişti.
Benim gönül kuşlarım yürürlerken maksada,
Menzilleri aşıp da yaklaşırken murada,
Nur yığan ayakları akıyorken vuslata,
Meltemlerim esince yel kemale ermişti.
Pervane yönelmedi kasvetli meylerine,
Gözleri bakıyordu inleyen neylerine,
Nur bülbülle bakarken güllerin çiylerine,
Medine’yi görünce çöl kemale ermişti.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz