Maho’yla Şıho iki kardeş.
Aynı babadan olma.
Aynı anadan doğma.
Ama huyları farklı.
Körle yatıp şaşı kalkmamışlar.
Maho meyhaneden gelir,
Sabah ezanından sonra düşer evinin yoluna.
Şıho camiye gider,
Sabah ezanı namazını kılar Allah yoluna.
Maho hüzzam şarkılar, türküler dinler.
Şıho vaazlar verir, ilahiler dinler.
Maho her şeye ve herkese küfür eder, beddua eder.
Şıho yaptıklarına tövbe eder, Allah’a dua eder.
Maho dayılanır mahallede serserilere meydan okur.
Şıho edebiyle oturur, edebiyle kalkar, gençlere kuran okur.
Maho yalan üstüne yalan söyler.
Şıho idam edilecek olsa doğruları söyler.
Maho karı - kız peşine düşer.
Şıho rızk peşine düşer.
Maho’dan yediden yetmiş yedisi nefret eder, sırt döner, söver.
Şıho’yu yediden yetmiş yediye herkes sever, sayar, över.
Maho kadını döver, söver gül üstüne gül koklar.
Şıho kadını över, över hastalansa ölecek diye korkar.
Maho’nun gözleri, elleri haramda yer, içer.
Şıho hakkı olmayan şeye elini sürmez haramsa vazgeçer.
Böyle devam ederse.
Maho cehenneme,
Şıho cennete girer.

Şiirde Nedir ?

Körle yatan şaşı kalkar ( Atasözü ) Kötü kişilerle dostluk yapanlar onların huylarını benimseyip kötü olurlar. Onların etkisinde kalırlar.