Bir uğurlu yüzük,bir de fruze taşıydı boynumdaki kolye .

Tenlerimiz arasındaki tek şahitti onlar .

Oda yoktu cam yoktu,ses yoktu.sen yoktun ben yoktum.

.Bütünleşmiş bir ruh vardı aşk deryasında yüzen.

Bir büyüydü sanki çevreleyen bizi, Bir nefesti nefeslerimiz.

Tavan bembeyaz bir gökyüzüne dönüşmüştü, Yatak yeşil bir çimene.

Bahardı sanki yüzümüze vuran rüzgar. Sıcaktı; yaktı geçti kavruldu bedenler.




Yanık kokusu çabuk çıkarmış derler ya.

Kokusu çıktı ayrılıkla aşkımızın.

Bedenler buza döndü bir süre sonra.

Nefes kesildi konuşma bitti. Can candan çıktı gitti.



Herkes kendi dünyasının parçalarını toplamaya çalışıyor şimdi.

Birimizin parçaları yanıbaşında .Birimizin ki çok uzaklara savrulmuş .

Toplamak zaman içine yayılmış.

Çok zor onları tekrar bir araya getirmek.

Çok zor tekrar bir bütüne dönüşmek.

Kalp kırıkları elimi parçalıyorken,

Çok zor hayata tekrar bağlanabilmek...

Asyacan-Nermin Devrimci