Bilir misin her yağmurda gökyüzüne bakarım
Bir sen düşer gözlerime, bir o kadar sen düşer

Rüzgârlar eser isim isim
En kuru yaprak ben, savrulurum
Bazen bir ateş sarar avuçlarımı
Garipleşir her şey
Üşürken kavrulurum

Gecenin adını mehtap yaparım
Esenin adı meltem
Yürümek arzusu sarar ruhumu
Issız yollarda ayak izleri hep olur
Önlerinde gülümsemem

Frekanslar karışır beynimde
Bir yürek sesi duyulur
Vefakâr hayalim kalkar boş koltuğundan
Gözlere şimşekler çakarken bir yüz
Sessizce boş koltuğa oturur

Sıcaklığına dokunmak ister avuçlarım
Yaşamak ister
Sahipsiz bir tirattan çaldım ya bir maske
Unutur sahte tebessümü
Bilmem neden ağlamak ister

Es ey rüzgâr serinlet bağrımı
Alevsiz yangınlar ya coşsun ya küçülsün
Sınırlar kalksın artık
Çorak ellerimden gönlüme yön bulup
Olabildiğince yağmur dökülsün

Zamansız bir zamanda ben olayım ne olur
Bütün bahçelere iyi ki’ler serpeyim
Bıktım seyretmekten hayatı
Ne kaldı ki şunun şurasında
Bırak, bırak sahaya ineyim

Savaş içimde
Yokluğun varlığın gibi
Galip mi derseniz
Herkes yüreğine mahkûm, yüreğine zincirli

Bilir misin her yağmurda gökyüzüne bakarım
Bir sen düşer gözlerime,
Gözlerimden bir o kadar sen düşer