-I-
...
milyon yıl öncesi
içinde periler, cinler değil
farelerle insanlar yaşardı inlerin,
sadece yarasalar güvercinler değil...


ne toptancı sebze halindeydik
ne kutsal kitap mealindeydik,
hiç böyle değildik eskiden
üşümüşlüğün, açlığın kaalindeydik!


ta nerelerden nereye geldik;
dağdan indik dereye, meraya geldik
etini yedik, derisini giydik ceylanların
inden çıktık, saraya geldik...


cehennemi biz yarattık, cenneti biz
Adem’den Havva’yı, elmayla ihaneti biz,
gökdelenler içinde nakış nakış perdeler
avuç içinde fareyle internetimiz...


indi; farelerle mutluyduk belki
hoplayıp zıplarlardı tenimizde,
üşüyünce sokulurduk sıcağına
sürü gibi kucağına birbirimizin
...
gecemiz sabaha ererdi...
...
şimdi; dünyanın bir ucundan öbür ucuna
anında zıplıyoruz farelerle hepimiz;
yine eskisi kadar mutlu değiliz!


-II-


hayvanları ye(n)dik, bitirdik
yenilme sırası insanlarda(?)
insanın etini yiyip, derisini giyebilir miyiz;
yiyebildiğiniz kadar buyrun yiyin birbirinizi!


indi şimdi; ilerleme uygarlık, evrim devrim, iletişim,
bilişim, ezelden ebede uzun metrajlı film; indişimdi
isteyen yamyamlığını devam ettirebilir;
insanlık buysa, ben hayvanım şimdi(!)






Şaban AKTAŞ
13.08.2011