09 Eylül 2007 Pazar
ADANA



İLAHİ AŞK (ATLANTA’LI)


Gerçeğin peşinde koşarken ben
Yalandan hayallerin içinde boğuluyorsun sen
Sanki hayat dönme dolap
Akıllı olan peynir ekmek yemiyor artık
Sessizliğinden ve yokluğundan başım dumanlı
Resmin ellerimde paslanmadan hatırandan ıslandı
Gerekli olan kararlar tanrısal olandan
Ruhuma yaslandı

İlahi aşk nedir bilir misin
İyi bilenim milyon kere gece gündüz yandığımdan
Hep dilde dolaşır yalnızlıklarda anılır
Hatırada kalan sevilenin en iyi yönleridir
En azgın kızgınlıklar da bile aşka ihanet edilmez
Ne yön vardır ne gurur
Temelde vardır nihayetli bir onur

Özlenen anılan
Tasavvufi ilahi aşık olunan
Böylesi bir aşkla bağlı kalınansa
Maddenin gücüne olan bağımlılığından mıdır nedir
Maneviyatın derinliklerine yenik düşer kendiliğinden
An kendiliğinden yaslandığında ecel kapısına
Vicdan ve pişmanlıklar sıralanır utanılarak
… Ve alçak suskunluklar ansızın insanı alır götürür eskilere
Düşünceler yerini hakikatin ta kendisine teslim eder
Gerçek insanı bir türlü bırakmaz

Ruhumu ruhuna yasladığım anda
Aort damarımı damarlarına dokundurduğumda
Numerolojik sıralanışına ilk baktığımda
O ilk öpüş ve koklayışımda
Seni ve nefesini derinliklerime aldığımda
Yaşayacağın olacakları hissettiğimde
Kendime istediğim sevgi ve şefkati sana sundum
Benden de çocuktun
Sen benden de yalnızdın benden de zavallı
Seni de seviyorum Atlanta’lı…

Gülizar Özlem (GÜRSES) SARAÇOĞLU

NOT: Her hakkı mahfuzdur. Saygılarımla...