......................................................
Şiraze’den sevgiliye şiirler-(21)-)
......................................................

Kırk ikindiler başladı buralar da sevgili
Doğa yenilendi yeşile döndü
Güneş gülümsüyor her sabah erken
Bir huzur doluyor tüm gönüllere
Çayırda çiçekler renk cümbüşünde
Papatya gelincik al ve kırmızı
Sümbül,zambak mor’un tonları
Beyaz beyaz açmış çiğdemler yine
Gökçe çiçek selamlıyor yamaçtan
Nasıl da zıplıyor kınalı kuzu
Doru atsa tayı ile oynuyor
Serçe yuva yaptı yine çatıya
Leylek yuvasını tamirle meşgul
Mavi kelebekler resmi geçitte
Çayırda bir çift var el ele gezen
Tuhaf oldum onları görünceyse ben
Niye deme bana
Ne bileyim ben,tuhaf oldum işte
Sensizliğimden

Bahçede oturdum
Bir ara,yerdeki karıncalara takıldı gözüm
O kadar hızlı hareket ediyorlar ki
Bulutlar gözükmeye başladı
Birkaç saat içinde kararır gök yüzü
Demek ki karıncaların acelesi ondan
Güller açacaktı artık
Onlarla konuştum bir süre
Mehmet dede
İkindi namazı için camiye gidiyordu
Selam verip geçti bana
Komşum hande hanım
Bahçesine çıktı,nasıldın dedi
Ben de
Teşekkür edip
Baharın tadını çıkarıyorum dedim
Bahçesinde çok güzel leylakları vardı
Birkaç dal verdi bana
Derken hafif bir rüzgar ve
Gök gürültüleri başladı
Eşi Hasan bey üşüteceksin Hande
Artık içeri gir dedi
Bir anda yine bir burukluk çöktü içime
Sakın sorma niye diye
Ne bileyim,tuhaf oldum işte
Sensizliğimden

Geçiyorken sensiz günler geceler
Şu dilimse hep adını heceler
Sevda çeker imiş böyle niceler

Sevda dedikleri ateş kor imiş
Hasret dedikleri ne de zor imiş

….Sonra
Yağmur çiselemeye başladı hafiften
Sessizlik hakim oldu her yere
Yağmurun sesini dinledim
Sokakta hiçbir canlı kalmadı benden başka
Kuşlar bile yuvasına çekildi
İçim ürperdi
“Saranım yok üşüyorum
Tutanım yok düşüyorum” sevgili
Bir tuhaf oldum yine
Sorma bana niye diye
Ne bileyim ben,tuhaf oldum işte
Sensizliğimden

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz