Sen konuşuyordun, ben köye bakıyordum,
soğuktu ve balkondaydım.
sen konuşuyordun ben köye bakıyordum,
üşüyordum ben oysa sen titriyordun.
titriyordun;
sesin avuçlarımda yaralı bir güvercin,
titriyordun;
beyninde binbir endişe,
sorular soruyordun kendi kendine nasıl? neden?
bir yol arıyordun yüreğine niçinlerin içinde.

sen konuşuyordun ben köye bakıyordum.
sesin incecik bir iplik gibi işlerken yüreğimi,
başladığım hercümle,bitirdiğimden daha zor geliyordu.
incecikti sesin ve biliyorum incitecekti.
sen konuşuyordun, soğuktu üşüyordum.
yavaş yavaş tutuluyordu her yerim yüreğimde.
köy karanlıktı ıssız onbeş hane.
sesin bu köye yakışıyordu.
birtek sigaramın ucunda parlayan ışık,
sen nefes alıyordun,
bense onu duman duman savuruyordum.
sen konuşuyordun, iyice soğumuştu hava,
sadece yüreğim,
ötesinde hiçbir hücremi hissedemiyordum.

sen konuşuyordun ben köye bakıyordum,
sesini buraya ulaştıran bütün mesafeleri,
zamanı, direkleri ve telefonu,
daha bir seviyordum.
sonra sonra sen sustun,
günler geçti aradan kimbilir belki unuttun.
bense şehre döndüm,
şiirler yazdım sana, sen hiç okuyamadın,
bende hepsini köy kokan sevdalara yolladım.
şimdi sen susuyorsun,
hava yine soğuk, ben üşüyorum.
ya sen hala titriyormusun?
sesini damar damar bedenime akıtmışsın,
duyamayınca ne haldeyim biliyormusun..?


ç.TANYERİ