Büyük bir iz kaldı kalbinde yaşadıkların,
yaşamak istediklerin.
aşk bumu diyorsun,kırıldı kalbin
yaşayamadıkların,hayal kurmana artık izin vermeyecek
terkedildin,
belki artık hiç sevemeyeceksin
ağır darbe aldın sevdadan
malup ilan edeceksin kendini...

yücelttin onu içinde
tertemiz sevdin sen,
bembeyaz bulutlar gibi..
lekelediler beyazını,gökyüzü kara bulutların artık...
o artık yok,beraberinde götürdüğü yıllar...
senin göğe sığmayan sevdan
onun için sadece bir kaç adım
Son sözünü söyler aldırmadan çeker gider
Sevmiyorum der biter!

o artık yok!yaralısın
ayakların yerde, kanatların yok
hiç bir güzelliği göremiyorsun
başın yerde gezersin hep
oysa tepende uçuşan kuşlar vardır
göremezsin pencerende sevişen kumruları
silemezsin beyninden anıları
işitmiyorsun hiçbir teselliyi
sadece nefes alıyorsun vermek istemeyerek

sonrası yalan,
kocaman bir yalan!
seven sevmiştir,hakkını vermiştir.
terkeden sevmemiştir, gitmiştir
her şey bitmiştir
düşünceler arasında kaybolurken,
kendini aradığın olur bazen...

o artık yok
güneş sadece doğup batıyor
yanıp sönüyor sadece yıldızlar
sadece ağaçları suluyor yağmur
hiçir şeyin anlamı yok
herşeyin göründüğünden hiçbir farkı yok
ve sen sadece nefes alıyorsun...

o kadar masumsunki,
yeni doğmuş günahsız bir bebek gibisin
o kadar yorgunsunki
vakit tamamdır Allah’ım diyen, ihtiyar gibisin...