=NEFS-İ RADİYE.= (5)
Mutmaine makamında, İmanında hiçbir şüphe, gönlünde hiçbir vesvese kalmamacasına,
tam bir olgunluğa ermiş bulunan hakikat yolcusu, aradan bir müddet geçtiğinde,
Rabbinden ve Rabbinin ona verdiği her halden memnun ve mutlu olur.

Bu makamda daima” Ya Rabbi, bana yardım etki, yüreğimde küfür ve sapıklık olmasın.
Böylesi hallerden senin Yüce Zatı sıfatına sığınırım. Her daim Sana sayısız hamd olsun.
Hoştur bana senden gelen” der.
Bu makamda bulunan bir velinin hastalıklar, musubetler, belalar ve sıkıntılar karşısında
şikayetci olduğu görülmez.
O, neyin kimden geldiğini ve ne gibi hikmetleri bulunduğunu çok iyi bildiğinden
ve her hale mânâ-yı harfi ile baktığından, şikayetçi olmaktan haya eder.
Hakka teslimiyet içinde fey-zi ilahinin devam ve inkişafı için dua, niyaz ve şükür halinde bulunur…