Bazı câhiller güyâ hicvedip adam taşlar
Söze ya eşek ile ya katır ile başlar
Peşine devam eder, inek, öküz, at, ayı
Adam şair değil de sanırsın sanki dayı
Hele diyenler yok mu şerefsiz, dümbük, dürzü?
Kaldırıpta başına indireceksin gürz’ü

Taşın ne muhatabı ne rotası bellidir
Ama kendine sorsan fiyakası ellidir
Üç beş kişi alkışlar yalandan verir gazı
Saymaya devam eder, yılan, çıyan, it, tazı
Koltukları kabarır, krallık ilân eder
Yazık şiirlerine, burda oluyor heder!

Saymazlar büyükleri, sevmezler yağızları
Argo kelimelerle doludur ağızları
Sanki cenke çıkarlar silahlanıp, atlanıp
Pohpohlarsan sevinçten uçarlar kanatlanıp!
Hayvan isimleriyle kedi, köpek ve sâir
Ne bir hiciv yazılır ne de olunur şâir

Bazısı da not yazar ’kimseye değil’ diye
O zaman bir hayâle bunca hakaret niye?
Ucuz kahramanlıktır bunların yaptıkları
’Allah bir’ deseler de nefistir taptıkları
Bu tipler komplekslidir ve özgüvence fakir
Kendini bir şey sanıp eli görürler hakir

Birazcık edep lütfen, inanın ki çok ayıp
Sevgi kalmamış sizde, saygı ezelden kayıp
Ya doktora görünün, ya okuyup üfürün
Sorarım bir şiirde ne işi var küfürün?
Ne sinir yapacaksın, ne kızıp azacaksın
Hiciv zekâ işidir, inceden yazacaksın!

Bu seferlik bu kadar, sözüm hicivden yana
Hey sen kaçak güreşen! Bu şiir en çok sana

Sunu:
Bu şiir tamamen gerçek kişi ya da kişilere yazılmıştır ve yazan çırak her zaman sözlerinin ardında dimdik duracağını taahhüt eder.


.