Gönlüme mühür vurdu,buğulu bakışların
Geldi hazân mevsimi baharların utancı
Düşlerimin içinde saklıydı nakışların,
Yokluğun öyle zorki herkes bana yabancı

Tedirgin hayâllerim küskünlüğe büründü
Senden sonra insanlar bana düşman göründü
Hasadım çile oldu yerden yere süründü
Ne yaptıysam nafile sol yanımda bir sancı

Sustun suskunluğundan,parça parça dağıldım
Hüzün prangasında günden güne boğuldum
Son noktayı koyarken,boyun büküp eğildim
Bana ait ne varsa yardan atsın kervancı

Senin kadar üzgünüm senden çok perişanım
Yaram içten kanıyor canım yanıyor canım
Dertlere siper oldum dinmez artık hicranım
Kim olacak bilemem yorgun yolcuya hancı

Yaralı bir turnayım,ne kardelen ne gülüm
Beni sana anlatsın çektiğim bunca zulüm
Korkum kalmadı artık gelirse gelsin ölüm
Gülerek alsın gitsin hayâlimi umacı

Âsûde’m bundan sonra gülmeye hasret yüzün
Sensiz geçen her an’a mührünü vurdu güzün
Farklı kalmadı artık gece ve de gündüzün
öyle bir acı ki bu, acı içinde acı