Sen giderken,
Sümbüller büktü boyunlarını.
Baharın güzellikleri,
Döndü hazana.
Gözlerim dondu kaldı
Ağlayamadım...
Sessizce aktı gözyaşlarım...
Bilemezsin.

Sen gittin
Biraz acımasızcaydı, biliyormusun.
Oysa;
Gecelere haykırasım geldi adını,
Sustum, susturuldum.
Sensizliğe alışmak derin bir yaraydı.

Sen gittin,
Gecelerin kör karanlıklarında,
Yıldızların sönük ışıkları altında,
Şarkılarını söylerken...
Dilenci gibiydim sokak başında.
Sevgi miydi...
Yoksa kaderim mi!
Yanağımdan sessizce süzülen,
Gözyaşlarıma,
Sözüm geçmedi nedense.

Sen gittin,
Rüzgarların sesinde şarkıların,
Bazen bir bozlaksın sazımın perdelerinde,
Bazen bir nihavent şarkısın,
Udumun tellerinde.
Kemanıma bakamıyorum...
Elime alasımda gelmiyor
Bana hicazı çal dercesine...

Sen gittin
Bir simsiyah tuale
Unutulmuşluğumu resmet.
Hangi renkleri kararsan kar yüreğinde,
Öyle vur ki fırçanı tuale...
Yılların hüznünü yaşayasın,
Renklerin deryasında.
Adım kalsın sadece dilinde,
Şarkılarımı dinle ve hisset,
Gecelerin bile tadı kalmadı sensizliğinden,
Bunu bil yeter bana...

SEZAİ KAYA 2.8.2011