Anla demiştim.
Ellerimi aldın ve gözlerimi
Ve canımı yaktın
Çok yaktın.
Evet kimseye söylemedim
Sadece sen anla istemiştim
Anlarsın sanmıştım
Anlamadın.
O kadar yalnızım ki
Kimse tanımıyor sanki beni
Kimse bilmiyor adımı
O kadar yalnızım ki
Yıllardır seslenilmedi bana

Sen güzelsin
Sen bu şehrin ilkbaharları gibisin
Çok sevilir böyleleri
Ve hiç sevilmedi
Bana benzeyenler
Bu şehir içine almıyor beni
Sarmıyor,sanki yabancıyım.
Gerçi ben
Sensizlik acısını tatmışım.
Buna da alışırım.

Anlasana beni
Alışırım deyince alışılmıyor işte.
İnsan yalnızlığı severim desede
Sevemiyor aslında.
Sadece sevmeye çalışıyor.

Ah,öyle çok özledim ki seni
Parmak uçlarım ağlıyor sensizlikten
Saçlarını istiyor saçlarım
Ama yoksun.
Hiç olmadın.

Satırların arasında beliriyorsun.
Şimdi ben durmadan yazıyorum ya
İşte bu yüzden.
Seni çok seviyorum.
Birşey beklediğimden söylemedim bunu
Sadece...
Sadece bil istedim