Koparma. !
Ben, bu dağların Taş elinin Toros’ ların çiçeğiyim.
Karlar erirken açarım, sıcaklar başlarken solarım,
Ben kardelenim, ben bu dağların gülüyüm.
Ayırma taşımdan toprağımdan,
Koparma...

Koparma.
Yoktur, benim gibi güzel kokan bu dağlarda.
Kardır doyuran, havasıdır dağlarıdır bana sevdalan.
Arkadaşımdır, kekikler laleler çiçekler benim,
Çiğdemdir ve bir de benim, en erken çıkan toprağından,
Bizi koparma,
Beni taşımdan toprağımdan birbirimizden ayırma.
Koparma sakın…

Koparma..
Benim ana kucağım dağlardır, karlardır oldan anamdan ayırma.
Eğil, bulunduğum yere kokla ama,
Bizi ana kucağımdan söküp ayırıp öksüz bırakma…
Yalnızca, kokla ne olur...

Ömrüm kısadır benim.
Bırak şu karlar varken biraz daha kalayım ana kucağında,
Yaz yaklaştı bak.
Nasıl olsa solacağım sonra.
Toros dağlarıdır vatanım ve havası suyunu sevdiğim…
Bizi sökü yerimden ondan ayırma…..
Bazen İnsanlar gelir, dağ taş deşeler yerimi,
Şanslıysa kalırım taşların arasında.
Seneye bahar gelir, yeniden boy veririm yeniden çiçek açarım,.
Beni söküp yerimden ayrma….

Rahat bırak beni koparma,
Bu Toros dağlarıdır, şu Taş elidir benim esas vatanım,
Karlardır, yorganım.
Sedirlerdir, ardıçlardır köknarlardır yoldaşım.
Ben kar yağmazsa bu dağlara ağlarım.
Beni, koparma........