Sen görüyorsun içimde kopanları

Biliyorsun günlük fırtınalarımı

Üçte biri bitti üç günlük dünyamın

Seninle geçse ya kalanın tamamı...



Güller bıraktığında kılıçlarını.

Güneşin kovaladığı yıldızları;

Kucakladığı anda gece yarısı,

Seninle ve sen olsam baştan aşağı...



Öyle zaman gelse güneşin batmadığı,

Yollarından çeksem göçebe kuşları.

Sorsam onlara, şu gölgesiz dünyamın,

Kapatabilirler mi ışıklarını?



Benim, içinde olmadığım dünya mı?

Yoksa kendime adadığım hayat mı?

Neyleyim koşamadığım çayırları?

Gözüm süzülürken göğsümden aşağı...



Asrımın böğründeki karanlıkları;

Çıkarsam, temizler gibi yaraları...

Sıkıştırsam içine kapsülün camdan;

Yutsam, sindirir miyim okyanusları?



Geceler, alan benden bütün aklımı;

Düşündüren onca, basit bir salkımı...

Acep deha söndürebiliyorlar mı?

Yoksa ağlatmak mıymış tek yaradığı?



18.02.2011