Issız bir koyda her sabah
Gözlerin değer gözlerime
Bulutların arasından ağlamaklı
Duru gökyüzü maviliğinde

Orman kuytusu bakışlar
Kendime anlatamadığım
Demli çay tadında şekersiz
Bir eksiklik dolduramadığım
Acı burukluk bırakır her yudum
Sonu gelmeyen cümleler kurulur
Uzar gündüz geceye dönünceye dek
Şafaklarda yeniden başa dönülür

Kırmızı gelincik tarlası uçsuzluğum
Kalbimde narin yaprakları esiyor
Bülbül ah-u zar dillerim suskun,
Neyleyim kahpe feleğe söz geçmiyor
Figan-ı duymaz güller yüreğim vurgun
Feryatları Tanrı’ya ulaşmıyor

Can tende erir için için tükenir
Göz-göze değmeyince sevgimi ne bilir
Kalpsiz değil buzdan heykelim
Dilim acı söylerken ruhum ezilir

Bırak ıssızlığımla başbaşa kalayım
Kınında saklı keskin kılıç olayım
Damarlarıma sivri ucu değmesin
Hücrelerimde divane dolaşayım

Es deli gönlüm kendi rüzgarında
Aç yelkenini diren fırtınalara
Sen ki durmuşsun afat-ı tufanlara
Sil gözyaşını ağlama
Bırak içine aksın birgün diner acılarım
Sen kimseyi ağlatma


BİRGÜL AL 30-07-2011