2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2242
Okunma
Seni yazıyorum,
Güneş’in mızraklarıyla
Günün aydınlığına,
Ağustos ayında
Kalbimin serinliklerine…
Tükenmez deglilsin.ne fayda.
Yenik düşüyorum,
Akşamın alaca karanlığına,
Gün ışığıyla beraber,
Silinip gidiyorsun…bebeğim ...
Her bir nefes alışımda
Bir bakıyorum içimdesin,
Seviniyorum benimlesin diye,
Kör düğümlerle bağlıyorum,
kalasın diye. Ne fayda,
Orda da hapis ediyorum kendimi..
Kaçıp gidiyorsun…benliğimde…
Gün geçtikce adım,adım
Bir sona yaklaşıyorum,
İyi biliyorum ki;
O sonda,sen ölümle varsın.
Ne fayda ölüm önce gelen,
Korkusuz bir düşman,
Sen ise geç gelen bir dost…
SEN GÖZ BEBEGİM’sin...
Cevap Yaz