Son zamanlarda kendimi gözden geçiriyordum da anlamıyordum,
Birden gözüm açıldı; belli oldu neden bu kadar itici olduğum,
Vermekten ziyade almaya yatkın bir yapım olmalıydı, bilmiyordum,
Dinlemekten ziyade söylemem gerekenler vardı, beceremiyordum...

Eğer düz cümlelerle anlatmak gerekirse felsefeden arındırarak,
İtici biriyim gerçekte, vermektense almayı yeğleyen biri olarak,
Ağzımı açmadan köşede otursam da olabilirdi, sabredemiyordum,
Kimsenin sözünü etmediği konularda beklemiyor ve atlıyordum...

Oturup düşünmek de istemiyorum; neden böyleyim, ne olmalıydım,
Olan oldu geçen geçti artık, bilinmeli ve bilmeliyim ki anlamamıştım,
Anlasam ne olur anlamasam, hayat tersine dönecek bir arena değildir,
Hayat bizlerin tersine döndüreceği yapay bir oyuncak da değildir...

Bundan sonra ne mi olacak? Cevabı olmayan sorular sormayacağım,
Aklımı delse de benden ayrılarak kulaklara dolmasını sağlamayacağım,
Sorular iç dünyama yönelecek, onları oraya bastırıp cezalandıracağım,
Ağzımın ucuna gelecek olurlarsa bir tıpa bulundurup kapatacağım...

Ne kadar da itici bir insanım, beni görenler toz olup gidiyor yanımdan,
Hesap bilmeyen bir zihinle üstesinden gelemiyorum, olup olan bundan,
Bu yaştan sonra değişecek değilim, biliyorum, sadece kabulleneceğim,
Hayatımın bundan sonrasını kendi içimde sessizce yaşayıp gideceğim...