/’Bu kalem sevdâ yazmaz, anlayamıyorum niçin?’
Demiştin ya hani dost, bu şiir senin için/




Bir Pervâne misâli ateşe konup yanmak
Ya da çölde bir kuyu bularak suya kanmak
Bu yer yüzünde ondan başka biri yok sanmak
Sevdâ güller içinden tek birini seçmektir
Ona ulaşmak için sahraları geçmektir


Mecnun’un Leylâ için düştüğü çöldür sevdâ
Bâzen deli bir ırmak bâzen de göldür sevdâ

Aslâ yalan katmamak, boşa vermemek vaat
Birbirini düşünmek hem de her gün her saat
Bir çıkar gözetmemek,beklememek menfaat
Ne saçını okşamak ne elini tutmaktır
Sevdâ onun yanında her şeyi unutmaktır


Züleyhâ’nın Yusuf’a duyduğu şeydir sevdâ
İçmeden sarhoş eden farklı bir mey’dir sevdâ

Aynı yıldıza bakıp hayaller kurabilmek
Birbirine söz verip o sözde durabilmek
Geçici heveslere pranga vurabilmek
Zannetme Adem gibi yasak elma tatmaktır
Sevdâ bir bütün olup aynı kalpte atmaktır


Kerem’in Aslı için düştüğü hâr’dır sevdâ
Kış günü yakan güneş, yaz günü kar’dır sevdâ

Yazılmıştır senin de elbet biri bahtına
Bir bakarsın oturmuş gelip gönül tahtına
Onunla ermek ister yürek cümle ahtına
Sevdâ günlere hafta, aya ay eklemektir
En helâl tarafından vuslatı beklemektir

Ferhat’ın Şirin için deldiği dağ’dır sevdâ
Kalpleri birleştiren gizli bir bağdır sevdâ



/Es verip dâvâsına, kavgasına ve sâir
Bunları yazabildi kalem sevdâya dâir/



.