Utanmanın erdem sanılan arlanmış somut yaşam zamanında insanlık ötesi vahşet yaşanmakta…


Aşka atılan ayıptı zifaf gecesinde bir parça kandamlasıyla

Duru bendenin masumiyeti adına…


Hoyratça kullanılmış bedenin feryadın kayıp giderken sonsuzluğa....

Bedelini ödermiş

On üçün de kızı çocuğu Mardin de 5 kuruşmuş ruhun tamiri adaletin karşısında arlanmak 3 ayda başlarmış, arkasında varsa 3,5 kişi tutkusuz yargılanırsın kuşatılmış adaletin karşısında dengelerin değişmiş, (hak) haketmeyenin yanında varlığın sürdürmüş.
Arsızmış terazinin küfesi küçük kızın omzunda bir yük bir yük daha kayıp giden düşün ardından......




13’unde kaybolmuş bir hayat…

Acının feryadı yankılanırmış dağları kekik kokan şehirde…

Ah!!! Şehir

Ah!!! Şehir duymazımsın görmez misin?





Hırpalanırken ruh taş toprak kaldırımlarında,

Güneşin hep doğudan yükselmeyeceğine inanmış

Anlatmış içindeki acıyı,
Bir mektupla adaletin adaletsiz olduğun bu şehrin tastan olan insanına…






grzlr