7
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1451
Okunma
Hangi kent yaşamadı ki bu fırtınayı...
Nereye gitti de tufan kopmad ki...
Kaç kalleş pusuda bıraktı kefenini
ve kaç kaleşe karşı koymadı ki kalemi.
"Türk" deyince kara yer titrerdi,
"İslam" deyince mavi gök..!
Vurunca yumruğunu masaya,
Türk dünyası kıyamda bulurdu kendini.
Kızıl kefere hangi taşa sığındıysa,
Dile gelirdi her taş, ar duyardı ihanetten.
Anlamı yiğitlikti Necdet’in
ve arzulanan bir işin gerçekleşmesine
yaşana coşkuydu Sevinç.
Ne zaman kükremişse kahramanca,
Coşku yaşamıştır Türk illeri.
Elleri dost, gözleri dost, dilleri dost ağabeyim.
Öyle acizim ki sana yazarken...
Tabutundan öptüğümde,
gözyaşlarımı bulaştrmaktan utandım
Seni saran al bayrağa.
Hadi git...
Resulullah’ı ve Başbuğ’u bekletme.
k.t.
5.0
100% (7)
Cevap Yaz