Toprağına layık olduğum bilsem,
Şu ceset Mekke’de çürümek ister.
Hak nasip etse de orada ölsem,
Son nefes yayanca yürümek ister.

Kalk emriyle hemen uyanıp, koşsam,
Mahşer engelini kolayca aşsam,
Günahlarım bitse çölünde pişsem,
Sadece sevaplar kürümek ister.

Medine toprağı devadır derde,
Dosta komşu olmak kalmadı serde,
Cenazem emanet olsun dört merde,
Ruhum Medine’de farımak ister.

Peygamber yanında hazır olsaydım,
Ebû Cehillere karşı ölseydim,
Bin beş yüz yıl önce orda kalsaydım,
Naaşım Bedir’de erimek ister.

Nice zorluklarla cihat yapılmış,
Ölen kâfirlerin kanı sepilmiş,
Ebû Süfyanlar hep zanna kapılmış,
Bu canı Hendek’e sürümek ister.

Hak etmeden dosta olunmaz yaren,
Bulunmuyor sabah, akşamda deren,
El açan çok ama azaldı veren,
Dursunî Uhud’da çürümek ister.

Dursun Yeşil –2008