ne deniz duruyor dalgalanmadan
ne güneş doguyor sabah olmadan
geceler bıtmek bılmıyo,karanlık boguyo
bır bılsen içimde ne fırtınalar kopuyo
sozlerın hançer gıbı yuregıme saplanıyo
yoklugunu her anımda hissedıyorum içim ürperıyo.
gözlerım dalıyo uzaklara,
boguluyorum geçmişin karanlıgında
rüzgarın savurdugu yaprak misali
savruluyorum ordan oraya...
canım acıyor her olayın sonunda
ürkek bır ceylan gıbı sıgınıyorum yalnızlıga
gozlerım doluyo gulmek nedır hatırlayamıyorum...
okadar karanlık ki şehrın sokakları
aydınlatmıyor lambalar,
üstüm,başım param parça
ruhum perışan,
yalın ayak kaybolan yıllarımı arayorum....
şarkımız çalıyor bir köşe başında oturmuş dınlıyorum
insanlar sevdıklerıyle dans edıyor BEN SEN NERDESIN BİLMİYORUM...
yüregımı yakan bırşeyler var sebebını bulamıyorum
aşıkları gorüp iç çekiyorum
hayal etmeye çalışıyorum ama
YÜZUNU HATIRLAYAMIYORUM...
mutluluk peşinde koşuyorum,boguluyorum,yalnızım
bulamıyorum senı,
gözlerımı kapattım uzattım ellerimi
hadi tut ellerımı,çek kurtar benı
son bulsun çektıgım acılar
HADİ UYANDIR BENI GÖRDUGÜM BU KABUSTAN...
yalan bıle olsa sevdıgını söyle,
bırakma ellerımi,
yanındayken bişey olmayacagına inandır benı
ben uyuduktan sonra GIT İSTEDIGIN ZAMAN...
herzaman olmasada gel uyandır benı bu gördügum kabustan
yüzünü hatırlat
benı tatlı hülyalara bırak
sonra GİT İSTEDIGIN ZAMAN...