An gelir
Üveyikler öter kulaklarında
Issız sokaların hüzün limanlarında
Kıraç bozkırlarda su su diye yalvaran kurumuş dudaklarda
Kimseyi bulamazsın yanında o anda
Yan yanabildiğince bir başına acıların buharında
Piş pişebildiğince firaki bozkırlarda
Ateş düştüğü yerde kalıyor nasılsa




An gelir kendi içsesini dinlemek istersin
Başını alırsın avuçlarının arasına
Düşünür durursun saatlerce ince ince
Çözümler nerde…nerde …nerde
Oysa ki ilk gömleğin düğmesi gibidir bazen hatalar
Nasıl iliklemeye başlarsan finali yakalar
Kader değişirmi acaba ne dersin
Bilemezsin...
Neyin bedeliydi düşünüyorum da...




An gelir
Anlatamazsın kendini
Sıralarsın alfabedeki o canım harfleri
En seçkin sözcüklerle hitabedersin ona
Güller serersin yollarına, dikenini ellerinle toplarsın
Aman eline batmasın, sen katlanırsın
En özel bestelerden aranjmanlar fısıldarsın kulaklarına
Ah şu dünlerin de olmasa onunla
Yakarım gemileri bir çırpıda
Her defasındaki ladesim geldi aklıma
Acı bir tebessüm çöktü dudaklarıma
Solmuştu çiçekler iki kaşın arasında




Ah papatya
Yapraklarının döküldüğü haşin rüzgarda
Sen de acıma bana
Ağlama, ağlama…




Ne anlar gelir bilir misin gözlerimin önüne
Misafir eder beni denizler bazen de engin mavisine
Sen hiç duymazsın sözlerimi, bilfiil iştigalimi
Kimseler duymasın e mi
Yine katık ettim ekmeğime gel gitleri
Dejavu öncesi….
İlla ki
Bahar yağmurlarının çisesi
Henüz bitmedi
Sezon finali…




HAZAN