Şair der ki;

Sana aşık olmak,
Şişe de, balık tutmaya benzer!
Onca yaşanmışlığa rağmen, seni bırakıp gitmek,
Sanırım İstanbulun, kül olup yanması, depremlerle yıkılmasına eşdeğer.

Hey gidi, ömrümün törpüsü;
Dört akçe’ye satılan, mundar yüreğim!
Kaç gökyüzün de vuruldu, avcı’ya telef olan kuşların?
Ve kaç yer/yüzün de, asılı kaldı naif, kostik, sofistik gülmelerin?

Ey sevmesini bilmeyen/lerin bedeni(m)n;
Ey aşk-ı, günü birlik sanan/ların teni(m)n
Sana kim verir, gönlünün açılmayan penceresini?
Veya gudubet, pis kokan nefesine, kim açar perdelerini?

İki kuruşluk mutluluğu, bir kuruşa satan, hain sevgili
Söyle reenkarnasyon halim, kim verir kalbini, kıymet bilmeyen sana?
Ya da hangi aptal, hangi gerizekalı, ahmak koşar peşinden, aşk diye?
İnan ki sen, dahâ çok, çok ararsın yavrum, beni anlatan -şair der ki- dizelerini...

17 Temmuz 2011
Adnan Bilgiç


1. Kostik -Yakıcı, canlı dokuya zarar veren-
2. Sofistik -Safsatalı, yanıltmalı.-
3. Gudubet -Yüzüne bakılmayacak kadar sevimsiz ve çirkin.-