Arşın semalarında süzülmek varken
Arzda gezinmek niye?
Ademoğlu sen en değerli mahlûkken
Bu kasvet bu kibir kime?

Eli, dili oynar kiminin.
Kimiyse ne yapsa yeridir.
En önemli sıfatı eminin;
Sözünün eridir.

Kimse umrunda değildir,
Menfaatidir önceliği.
Köle olur, önünde eğilir;
Kapar meteliğini.

İnsan hatırbilirdir.
Kimine bir harf öğretirsin,
Kırk yıl kölen olur.
Kimiyle içtiğin kahvenin,
Kırk yıl hatırı kalır.

Ama hayır! Nankördür insan.
Beslersin onu
Oyar gözünü.
Sen hâlâ hatırbilir san.

Kiminin burnu havada,
Yerin yedi kat altında.
Herşeye üstten bakar;
Altında bir şey kaldıysa.

Kimiyse alçaktır gönlüyle.
O gönül onu yüceltir.
Yüceliğin mahcubiyetiyle;
Kambur durur, eğilir.

Edeplidir kimi;
Hayâ eder kendinden.
Kimiyse bilmez bile edebi;
Farkı yoktur eşekten.

Kimi içinden çıktığı
Topraklara hükmetmiştir.
Kimiyse sonradan girdiği
Bataklığın bile esiridir.

Kiminin hamuru süt beyazı.
Kimininkiyse ateş kırmızısı.
Kimi gelir meleği de geçer.
Kimiyse şeytandan da beter.

İnsanoğlu farklıdır.
Alim de ondandır zalim de.
Mert de ondandır namert de.
İnsanın hamuru zıtlıktır.

Devir değil eskisi gibi.
İnsan devri devirdi.
Tokalaşınca bilemezsin
Parmakların yerinde mi!

Velhasılı kelam!
Tutarsız olmasaydı insan;
Farkı kalır mıydı hiç,
Öte mahlûkattan?

İbrahim TOPRAK
17.03.11