İnsan rahim ile kabir arası,
Ömür denilen bir yolda,
Emekleyip dururken,
Varacağı tek menzil var,
O’da kendisi.

Bu yolda mola yok,
Yürür durmadan,
Hayatın gündüz ve gecesi.

Adı yaşam!
kendimize giden yolun başka bir adı yok.
Sen istediğin adı ver,
İstediğini kalıba sok.

Her şey benliğimizde bir düğüm,
Benlik sırrını keşfetmek tek çözüm.

Dışımızda ne varsa, büyük ve küçük,
Hatta bakıp ta görmediğimiz.
Bölük ve pörçük.

İçimizdeki bilinmezin yansıması,
Ne varsa kafa kutumuzdaki hayal ile hafıza arası.

Dikkate değer tek dert var.
O’da insan denilen meçhulün,
Ulaşmak istediği,
Varlık aleminin bilinmeyen verası.

Seninle vardır cümle alem.
Senin için.

Sen gittikten sonra,
Ha var, ha yok,

Değmez hesabını yapmaya,
Hayat denilen kocaman hiçin.

Aradığımız şey içimizde,
Varacağımız yer, de.

Her şeye yakınız,
Sade kendimize uzak!

Bu yolda ve yolculukta,
Gördüğün istediğin her şey,
Elde etmen lazım gelen gerçeğe,
Aradığın hakikate mani basit bir tuzak.

Yaşam erir yanan bir mum gibi,
Sen farkına varmasan da bir gün sonuna dayanacak.