Payıma veda düştü devinirken kaderim
İmgeler yazılırken kan sızan dudağıma
Umudun saçlarından yakalar kaçma derim
Temmuzda ağustosta kar düşse de dağıma.
Sefalet kuruturken dilimin pınarını
Sarılırım umuda düşünerek yarını.

Savrulurken hayatta uçurum kenarında
Acının ipliğini çıkartırım pazara
O kıvranır izlerim çırpınırken nârında
Gelmeyelim diyerek kazara bir nazara
Umudumla birlikte kaçarım uzaklara
Biz beraber oldukça düşmeyiz tuzaklara.

Bakmayın çizgilere derin olsalar bile
Nasırlaşmış bir ömrün haritası saklıdır
Umudun türküleri taht kurmuşken bu dile
Hüzünler ve kederler ömrüme yasaklıdır.
Öksürük nöbetiyle buruşurken nefesim
Türküsüne es koymaz kısılsa bile sesim.

Nemlenmiş kirpiklerden alır gibi icazet
Rüzgârın kanadında uçuşurken notalar
Toprağa yakın beni öpse bile bin afet
Elinde kılıcıyla gölgeleri noktalar.
Zaman gelir vur derim bazen suskun dururum
Umudum var oldukça volkanı durdururum.

afet ince kırat