0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
683
Okunma
onsuz geçen ilk günün akşamıydı
bitti diyordu herşey
öyleki hiç yaşanmamış
kurutuyordu güneş her gün ona dönen çiçeği sanki hiç sulanmamış
unutma dedi
beni kimse sen gibi sevmedi
yaktı geçti tarifsiz bi acı tüm benliğimden
kimse böyle sen gibi acı vermedi
anlatıyordu artık
duymayan birine teselli cümleleri
çoktan arıyordu nesneler
senle başlayan özneleri
ama akmadı gözyaşları
yağmurlar yıkadı kirlenen ruhumu
onların görevi kutsaldı
gün gelip silecekti kalbinin buğusunu
dudaklar ki hem kirlenip hem arınacak
sırılsıklam bir günde
aynı vakit ruhunu da yıkayacak
lakin üç beş damla gözyaşı soğuk benliğinde
5.0
100% (1)
