Gece çöker üstüme
Ben çökerim
Geceden korkar, saklanır gölgelerim

Yolunu kaybetmiş bir şarkı çalınır kulaklarıma
Yarım yamalak çağrı duyarım
Göz açar umutlarım

Beynimin kıvrımları hareketlenir
Zinciri kopmuş düşünceler arayışta
Şarkı bitti Kalamış’ta

Hangi makamdaydı gidişin
Kapadım pencereleri
Silemedim hasret karası bulaşmış düşünceleri

Bilirsin sensizliğe uyanırım her sabah
Vuslat için mendiller sererim gün boyu düşüncelere
Haber gelse gülümseyeceğim bir kere

Adresimi kaybeden postacıya kızarım içimden
Teselli arayışım her yönde cımbızlaşır
Ve yine tesellilere umutsuzluk bulaşır

Kendimin olduğu günleri sevmiyorum
Geceler zaten uzadıkça uzun
İkisinde de sen yoksun

Kendimi kandırmanın bir yolunu bulsam
Bekleyişimi inandırsam akşam olmadan
Farz edeyim yine ellerini tuttum tutmadan

Yine sensizliği yüklediğim akşama yolculuk bu
En tembel adımlarımla gidiyorum
Yaşımdan niye utanayım, hayalimi seviyorum işte. Seviyorum

Aynı şarkıyı yakaladım yine
Mutluluğun resmi çizilse de her vuruşta
Biliyorum artık, yine bitecek Kalamış’ta

Hep aynı yüzün bakmasından bıktım gece gündüz
Küstüm aynalara,
Dışım palyaço, içim? Bilsen nasıl ağlıyorum, nasıl ağlıyorum…