koca bir yalanı süsleyip önüme koyan zaman
şimdi alışıyorum söndürdüklerinin acısına
kovalayan anıları bir bir atıyorum affedip
affedip süpürüyorum yolda bıraktıklarını



bıraktıklarına bağlıyorum kokusu kalmış yalnızlıkları

yalnızlığımla süslüyorum kirlenmiş duaları

dualarımdan atıyorum paslanmış aşkları

aşklardan kaçıyorum kimsesiz köşeye

köşelerde buluyorum ızdırabın dramını

dramatikleştiriyorum kalan zamanımı

zamanla anlıyorum her acının tadını

tadı kaçmış bir günden yudumluyorum çayımı

çay gibi kokan demli düşler seriliyor yerlere

yer ki en koyu en dibinde evrensi gövdesi

gövdemin uzantısı yansımış aynaya

aynalardan kaçıyorum buz gibi davaya

davamı bitiriyorum kalınca bir halatla

halat gerdanımda asılı bir tavana

tavana dikiyorum terkedilmiş gözlerimi

gözler ki aramaz bir daha ne seni ne beni

ben mi ellerimle veriyorum cezanı sonunda

sonunda bitti buda kahrolasın acı her yanımda...