Dağıtmış yuvasın rüzgâr bülbülün
Savurmuş dalından gonca bir gülün
Ağlar uykuları böler hemgönül
Felek bana bir gül çok mu görürsün?



Kederimi gökyüzüne ağdırdın
Kara bulut ettin beni yağdırdın
Yıldızları dar geceye sığdırdın
Felek bana bir gül çok mu görürsün?



Sayısızdır senin ay’ın yıldızın
Kaydırdın birini derinde sızım
Gün akşamüstüydü vurdun ansızın
Felek bana bir gül çok mu görürsün?



Âşığınım yalnız sana figânım
Zararı kâr yok ben/im hiç ziyâ/nım?
Saldın oda gül biricik fidanım
Felek bana bir gül çok mu görürsün?



Ezilmiş bağrında hamur yüreğim
Tufânında çamur yuvan öreyim
Gül de bülbül sana on gül vereyim
Felek bana bir gül çok mu görürsün?



Akşam olur yanar döner ufuklar
Kararır gönlümce günden bulutlar
Söner gün doğmadan bir bir umutlar
Felek bana bir gül çok mu görürsün?



Akar gözüm dağdan aşan sel gibi
Uçar gönlüm gülden geçen yel gibi
Aşk oduyla bir kırılmış dal gibi
Felek bana bir gül çok mu görürsün?



Gönlün rahat olsun gül yüzlü yârim
Beni değil seni üzdüyse serim
Bitirdim efkârı yüreğim serin
Felek bana bir gül çok mu görürsün?



Beyaz gül yâr esmer kumral sarı var
Her güzelin koynunda bir yâri var
Niye bülbül gülün intizarı var
Felek bana bir gül çok mu görürsün?



Yeni ay’ın şavkı tuttu ovamı
Ne istedin yaktın yıktın yuvamı
Ezdim bağrım yedim acı soğanı
Felek bana bir gül çok mu görürsün?



Gündüz uçar gece dalda naçarsın
Bülbül ne hal yârelerin açarsın
Arı olsan bile baldan kaçarsın
Felek bana bir gül çok mu görürsün?



Ağladıysam gül diyeyim kim bilir
Sanki gül dalına elim değdirir
Gül yok ise keder boyun eğdirir
Felek bana bir gül çok mu görürsün?



Aktaş geldim ataş ile giderim
Feleğin verdiği candır n’ederim
Dağıtttım dumanım gamım kederim
Felek bana bir gül çok mu görürsün?



Şaban AKTAŞ
24.11.2001


(agss)