Eylül gönderdim sana
Aşkla karıştırıp
Umut doldurdum heybesine
Yılları yükleyip sırtına
Nasıl gittiysen Eylül’de
Yollarda bıraktığın gözlerime
Gözlerinden doğurup güneşi
Artık güleceksin
Artık geleceksin diye..



Eylül takıldı canıma
Gelmezsen öleceğim
Gözlerimde renkler kör
Siyahi şafaklarda
Yalnız mavi dilendiğim
Sabrımı sınayan tufan
Ellerini titretti Nuh’un
Yedi cihan sallandı
İnsafına düştüm
Düşüme dişlerini geçiren gecenin
Ah en çok Eylül’de öldüm
Öleceğim gelmezsen
Gelmezsen öleceğim
Netameli aylardan
Şubat’ı seçeceğim..



En çok Eylül’e yakışır
Gözü açık giden güvercin ağıtları
Ah yine yazıklar oluyor
Hayatın bizzat kendisine
Çemberinde kuduran cinayet
Herekol’un yüreğinde bir sancı
De haydi dedin
De haydi
Zamanı şakağında patlattı.!



Bu son Eylül
Gelmezsen
Umuduyla umutsuz kalıp
Kendini boğacak Pandora
Gideni beklemeyi bilenin
Güvercin çığlığından
Kan düşecek çatısına
Gelmezsen öleceğim diyorum
Haydi
Kırmızıyı iklimsiz kıl
Gözlerinden doğur güneşi
Hemen şimdi
Mavi olsun bütün gözlerin giyindiği..