Bu gece
Ömrümün en uzun gecesi
Bu kış
Ömrümün en kısa kışı olsun
Son bir deva
Son bir nefes
Sol yanımı kanatan sancı
Artık son bulsun.!


Dişleri döküldü sabrımın
Yarattığın uçurumun kıyısında
Bilmiyorum nicedir kendimde değilim
Sevdanın çıkmaz sokağında
Kaç saat,kaç asır geçti üstümden
Boşluğa düşerken umutlarım
Kaç kez astılar beni
Aşkının yasak ağacına
Bilmiyorum ne zaman unuttum
Adımın her bir harfini..


Uzağına dalan bakışım hüzündür artık
Hüzündür duvarların üstünde uyuyan gece
Yasaklı bu aşk yok savunması
Kırk çarmıha gerildi yüreğim
Ruhum yıkıntılar altında şehri itiyor
Bir ellerim kaldı beş bahardır kanayan
Ellerim tadına varamadığım yüzünde
İmgesi kayıp son şiirimi örgütlüyor..


Sen, baktığım yerde duran
Sen suyum,sen toprağım
Boğazıma yapışan bu son çığlığım olsun
Neden sana geç kaldım
Ellerinde saklasaydın yüzümü
Ben günahındım sol yanına sığınan
Seninle aldığım her soluğu bir ömür saydım
Yangınımın külleri üstünde ayak izlerin
Bir görsen nasıl can çekişiyor yaşamak sensiz
Oysa ben halâ kendi gecemizin sabahına ölüyorum..


Öpen bendim her telini kirpiklerinin
Bendim nefesini nefesime içiren
Alnımda çöl yangınıydı terin
Şimdi hangi elde sabahlıyor yüzün
Kim seviyor kirpiğinin gölgesini
Söylesene sevgili
Ölümüne yazgımsın diyerek
Bedenin toprağım olsun diye inleyerek
Gittiğin yerde kim sever seni benim gibi..


Bilmiyorsun
Kurşun olmuş sevdan çekiyor dibe
Görmüyorsun
Yırtık kanatlı o yarasa konmuş geceme..