Ne kadar sukut etsem
Her yusumladığım burukluğumu umutların gölgesinde hasadını beklesem
Hasretini derinden duyduğum naif firkatin aşk, nefesini yüreğimde hissetsem
Düşlerinin şevkiyle yetinsem, sabrın sahrasında, gözyaşlarının arasında göçsem


Yüreğimi sağlayan nedir
Ruhumu esir eden bir emel-i salihmidir, yoksa nefsim için bahanemidir
Neden gönlüm bu tahkikin vecdinde sukut etmektedir, nasibe umut etmektedir
Bahyım yılların ah-u zarıyla inlemektedir, hıçkırıklarım nezaman hissedilecektir


Emel, umudu kör eylemektedir
Takatsiz bırakıp, acziyet içine sevketmektedir, hırs nefs için değildir
Aşk; ar için gerekçedir,idrak içinde ki ülfettir, meşke bahis olan ihlas-ı azimdir
Hesapsız olmak, düşünmek için fikre ihtiyaç duymak, vuslat içinde ki aht-i akittir


Lisanım niye anlaşılmıyor
Hangi milletin lehçesinden kal ediyor,kelime sözcükle mi iktifa ediliyor
Neden redd-i miras etmek talep ediliyor, mazimde ki her lahza yadımı bekliyor
Onun figanını anlamamak, öztürkçe diye nasihatte bulunmak çok ağrıma gidiyor


Ne vakit sahile insem
Gecenin matemini ruhumda hissetsem,içimin sızısını bir bir dile getirsem
Gözlerim doluyor,titreyen yüreğim hissiyatımı sarsıyor,nasıl bu aşktan vazgeçsem
Malik olduğum ne varsa, emaenetçi olmam ruhun hakikatiysi niye tuğyan edeyim


Söyleyemem derdimi ar ederim
Şikayet bilmeyen kalbimi nasıl perişan etmek için nefsime itibar ederim
İmanımda itminan olmayı Rabbimden dilerim,acziyetim için mağfiretini beklerim
Yine sessiz ve kabaaran hisserimle yalnızlığın rıhtımında,umut içinde secde ederim




Mustafa CİLASUN