(gecenin üç gözesinden
üç ayrı zaman boşluğuna doğru
fışkıran ölüm ve ona dair düştürevleri)

ilk göze-nek..

bir akşam üstünden
ve bir parkın
boş boş sallanan salıncaklarından birinde
oturup ağlayan
ve ağıdıyla gökleri ısıtan bir kadının
zamana ram oluşundan yapılmadır

oradan isyan
ve oldukça fazla düş kırığı sızmaktadır dünyaya
ki bu
yeryüzünü depremlerden ve
doğal afetlerin tümünden koruyan bir şefkatin
pimini çeken bir göze-nektir

sevilmelidir ondan çıkan her zaman sızı-ntısı
sevilir

her sevmek ölmek değildir
her nefs ölümü sevecektir..



ikinci göze-nek..

notaların besteleri anlamaktan uzak düştüğü
yeşil bir gecenin aydınlanmasından
kulaklara dolan sihrin tefsiridir
siyahtan beyaza geçen alemin
denize ve doğal seslere uğramasının şarkısından
yapılmadır.

oradan safi melal ve endişe
oradan yarım yamalak bir aşkın çok acıklı
ama çok da batılı bir yorumu sızmaktadır
geride kalan o yemyeşil geceye
ki bu
insanı kül rengi gökyüzünden
ve kuşların korkularından koruyan
dehşetli ayıkmalara sakin sahiller sunan
ıslak bir göze-nektir

görülmelidir ondan doğan her mevsim kırıntısı
görülür

her bakmak görmek değildir ve
her nefs ölümü görecektir



üçüncü göze-nek..

çokca aydınlanmış odalarda
radyasyonel ışık çıkarımlarına düşen
ev kadınlarının ve babaların
evin kedisine ve sömestr tatilindeki çocuğa
bastıkları tekmeden yapılmadır
ki bu
her denklemi ay ile izah eden
bir kısım şuaranın
oldukça onamadığı bir meseledir
çünkü zaman ikide bir aynı yere gelir
bunu bilen her devrimci
isyanına daha bir sarılır son hamle edasıyla ki
epeyce yorgun düşer bu babta kelebekler de

ölünmelidir bu merhametten
ölünür

her ölmek bir bitmek değildir lakin
her nefs ölümle bitecektir..


@..


ikitemmuzikibinonbir

Şükrü Özmen