Bir varmış,
Bir yokmuş
Buraya kadarmış
Her şeyin bir başı bir de sonu varmış
Bu hayatta
Her şeyin bir kendisi
Bir de karşılığı varmış...
Sonra bir gün
Bir adam gündüzü görmüş
Sonra gündüzün karanlığını görmüş
Orada aydınlatamadığı kendisi
Ve karanlıklar içindeki
Ama bembeyaz görünen,
Bir başkası varmış

Bir varmış
Bir yokmuş,
Bir adam varmış,
Kendisinin yalnız olduğunu sanırmış
Her yer çok soğuk ve karanlıkmış
Vicdan azabı renginde bir kuş
Onun hep başının üzerinde dolanırmış
Sonra demiş bu kasvetli kuş yüzünden bile
Yalnız olmayabilirim,
Sonra kuş onu fark ettiğini anlayıp ona bakmış
Sonra adam
Fark etmiş ki
Hiç de yalnız değilmiş..

Bir varmış,
Bir yokmuş,
Aslında benlikler yalnız değilmiş
Her benliğin bir çifti varmış
Ve o çift çok çetin bir benzermiş...
O kadar benzermiş ki..
Tek olan,
Onun,
Kendisi olduğunu,
Sanırmış.