Sefaletin adıdır bu
Bir zil çalar ki akşamüzeri
Zincirleme kaza da bulursun
Açtığında mide kapağın
Gözlerini.

İşte çaldı zilin sesi!
Vakit akşamüzeri
Misket sesleri korkunç!
Vurur inceden alnına.
Kıvranıyorsun sokak ortasında
Ve sen ağlarken bir başına
Hıçkırığına yetişiyor
Kent köpeği ve kedisi.
Ezan sesinde aman Allah derken
İhtiyarlar ve kurslu çocuklar
Sen sancılı geceyi aralıyorsun.
Damacana’da bekliyor berrak mı berrak su
Dükkan önünü süslerken su ve ekmek
Sen açlığı yutkunuyorsun.
Ama köprü altında onlarca yutkunan
Bir haykırışın türküsü dillerinde
Mutlak onlarda baktılar şu kapı önüne.
Ve titremeye başlıyor bacakların
Hastanelik falan değilsin
Ölümcül hiç değil,
Yalnızca eriyensin..

Yalvaramazsın
Avuç da açamaz ellerin
Kemiriyor işte bedeni
Gözden uzak canavar
Yüreğin hemen altın da.
Isırıyor etini
Belki yoldan çıkmış
Kan değerini üç’le çarpıyor
Ve reçeten göz perden
Biraz ekmek
Bir bardak su
Ve güzel bir uyku
Hangisi bedava?
Şu ölümün kardeşi
Uyku peygamber olmasın?

Ve kıvrılacaksın
Başka yolu yok.
Ağzın açık
Uzan
Beton yatağına
Gör yerdeki böcekleri,
Avuçlarına al birisini
Dudaklarına götür
Ve bırak.
İşte dolaşıyor sararmış yüzünde,
Sonunda olacağın bu.
Çıkacaklar günün birinde
Çeneni gıdıklayan
Ve açlığı umursayan
Güzelim böcekler!
Ve sen
Böylesi bir günde
Ölmüş sayılacaksın
Ve çürüyecek iri kemiklerin
Var olsun ölüm diyerek.
Ölenler
Ekmeksiz ve susuz kaldılar
Onlara da köşkten baktılar
Var olun açlar diyerek!

Sen kalkıyor musun ayağa?
Bu sessizlikte ne böyle?
Son bir gücün yok mu
Şu zavallıyı dinlemeye?
Kalk ki
Böcekler ısırmasın seni!
Ölenler ve böcekler
Aşkına,
Aç gözlerini
Aç kardeş!
Burada çürüye bilisin!
Hatta gömülürsün de
Aydınlıktan uzak
Sessiz bir ülkeye..

DİDİM/AYDIN