Fırtınayla dans edip, ateşlerle oynarken,
Şeytanın çocukları, eşlik eder cahile.
Enaniyet denizi, tufanlarla kaynarken,
Gemisini parçalar, sürüklenir sahile.

Belalardan ders almaz, aklı ile övünür,
Bir mekânda duramaz, her cinlikte görünür,
Yinede fırsat vermez, için için dövünür,
Huylu huyundan dönmez, ömrü geçer ah ile.

“Bilirim de” ısrarlı, inadında kararlı,
Teröre, anarşiye, münafığa yararlı,
Yalnız kendine değil, çevreye de zararlı,
Pisliğinden şekvacı, kim bilir kaç aile?

Fitneciye fit verir, mazlumlara taş atar,
Yangını körükleyip, hemen sıvışıp kaçar.
Ocakları söndürür, dertsiz başa dert açar,
Neyine gerekir ki? Vicdansızın gaile.

Kılığına bakıp ta, onu adam sanırsın,
Bekleyin de konuşsun, nutuk çekip anırsın,
İnsan mı, eşek mi’dir? Çok geçmeden tanırsın,
Etrafa salya saçar, çamur atar kâmil’e.

Azdıkça söylenirler, söylendikçe azarlar,
Güzelliğin altını, çirkinlikle kazarlar,
Kâğıt değil toprağa, kanla yazı yazarlar,
Karışarak giderler, adı meçhul faile.

Devlet kurumlarını, sinsi işgal ederler,
İllegal yollar seçip, ava doğru giderler,
Güya vatan milletin, kaygısını güderler,
Korkular üretirken, harice ve dâhile.

Özel eğitim görmüş, mürekkep yalamışlar,
Gizli bir kuduz gibi, milleti dalamışlar,
Yalanlarla hileyle, adaklar adamışlar,
Yaralıyı kim dinler? Sözlerimiz nafile.

02.07.2011…Mustafa YARALI