Acılar taşıdığım kentler geçiyor üstümden,
Canım sıkılıyor
Bağırmak istiyorum,
Avaz düşmüş gecede,
Sessizliğin orta yerine...

Kar yağmış kentlerin ıssız sokaklarında
Ayaz ürpermesi isyankarlığım
Yollarda benim ayak izlerim var
Evlerdeki ışık gölgelerinde yalnızlığım

Buz tutan pencerelere
Yıldızlar düşürüyorum
İçimde bir yerler acıyor

Deselerkiydi!
Her acıdan bir kent yarattığın kadar insansın
Ağlamak için bir nedenim olurdu
Ağlardım...

Paslı begonyalar geçirdiğim sokakların
Lavanta kokulu çamaşırlarında
Islak mendiller satan çocuklara bakar ağlardım

Dayanmak sabır işinden öte
Bu kentin varoşlarından
Tepeden baktığım bu şehre...

Çam kozalaklarına,
Çoban armağanı saklamışım ya
Bakardım gözlerinin içine
İri göz bebeklerinde aç gülüşler
türkülere yanık sevdalar taşıyan yüreğine
Bakar bakar ağlardım...

Ağlamak
İnce bir sanatıydı
Şiire dokunmuş işciliğin...