SON
Son bir defa daha görmeden gözlerini,şehrin ışıkları kapanmadan
Ay ışığı denize yüzünü asmadan
Bir baba şefkatiyle sarılmak istiyorum sana
Yüreğine huzur bırakıp,ruhunu yanıma alıyorum

Son bir defa bakmadan gözlerine elveda diyorum
Seni emanet ettiğim bu şehire
İnsanların gözlerinde bıraktığı izleri görebiliyorum
Sessizliğinde seni duyabiliyorum

Gün geceye bırakırken kendini
Şafak nasıl söker,için nasıl dökülür biliyorum
Yastığın,yorganın dört duvarın dili olsa
Yüzündeki tebbesümün ağırlığını biliyorum

Vursan kendini rüzgarla beraber dalgalara
Kum taneleri güneşimi beklermi
Yağmur toprağa tohum sorarmı
Varlığın değerini kaç kişi bilir

Bir kız tanıyorum avuçlarında umutlar
Gözlerinde gizlerle içindeki sevgiyi besleyen
O kız’ki yüreğinde ne fırtınaları dinderen
Bir umut gözlerinde,mum yakmış hislerine

Gözyaşları içinde ne tokatlar patlamış mutluluğa
Avucunda cam kırıklarıyla elleri kan içinde
Ne çığlıklar atmış,gözyaşlarını paylaşmış yastığıyla
Elveda çek benim gibi gece şehri terk etmeden
Son defa fısılda sessizliğini diline kilit vurup...

pOlen... 16.05.2011 Pazar