Çan seslerinin haberdar ettiği bir ölüm doğmuş şiirin en başında ... Sevda kırığı bu olsa gerek ! Boğaza dizilen kör/düğüm cümleler herkesi öldürecek kadar keskin .

iki söz arasında köle olmak varya tüm düşleri yüzü koyun uçurumdan itiyor. Ve sevda üç beş katibin elinden dökülüyor sayfaya ...

Şiir ki mümkün olan en küçük yazılar eşliğinde renk katmış şair/e nin sayfasına. Gri kentin beyaz tenli siyah gözlü çocukları kadar masum...

Ve infazın zifiriliği doğuyor güneş niyetine.. Kimsenin bilmediği bir adaya alıp gitmek kendini. Giderken yanında hiç bir şey götürmemek. Ama bilinen tek şey gittiğin yere aklını götürdüğün sürece Sevda kırıklıklarıda seninle yol boyu arkadaşlık eder.


Belki şiirin en alıcı yanında süvari olmak gerekli.Kaç kişinin kalemi kırılır böyle bir anlatımda diye seyre dalmalı. Varsa sevdanın bir resmi sergileri bir bir gezmeli . Bir filistin çocuğun gözlerinden izlemeli sevdanın rengini.

Aşkı
sevdayı
olması gereken herşeyi içimizin en içine gömerek usulca susmalı...

Ve şiirdi.
Parmakların belini kırdı her bir cümle .
Yeterince duraksattı.
Tüm bildiklerimi unutturdu.

Tebriğimle !.